پیوند ایران و افعانستان به واسطه هنر در «خانه هنر مهاجرین»
تاریخ انتشار: ۶ فروردین ۱۴۰۳ | کد خبر: ۴۰۰۰۹۶۷۰
ایسنا/خراسان رضوی موسس خانه هنر مهاجرین گفت: یکی از اهداف تشکیل خانه هنر مهاجرین این است که به واسطه این موسسه بتوانیم زمینه همبستگی و نزدیکی دو ملت از هم جدا شده و فرهنگ ایران و افغانستان را فراهم سازیم و به کمک هنر، مردم ایران و افغانستان گرد هم جمع شوند.
مهدالحسین موحد بلخی در گفتوگو با ایسنا بیان کرد: برای بهبود وضعیت هنر مهاجرین و هنرمندان مهاجر نیاز بود که موسسه یا تشکلی، تشکیل شود تا اینکه هنرمندان در موسسهای گرد هم جمع شوند و هنر خود را به نمایش بگذارند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
وی اظهار کرد: بنیاد موسیقی در این خانه به دو قسمت موسیقی شرق و موسیقی جهانی تقسیم شده است و ۲ رشته متفاوت را در درون این موسسه جای داده است. همچنین هنرمندان بسیار برجستهای در این موسسه حضور دارند تا برای آموزش و نظارت هنرجویان کارآمد باشند.
موسس خانه هنر مهاجرین در خصوص هزینههای این موسسه گفت: برای تامین هزینههای کلاسها، استادها و حتی مکان موسسه از هنرجویان حق عضویت دریافت و باتوجه به آن، قسمتی از هزینههای موسسه تامین میشود. همچنین هزینههایی که در حوزه موسیقی مطرح میشود از دیگر هنرها هزینه بیشتری دارد زیرا موسیقی آموزشها و مراسم سمعی و بصری را به همراه خود دارد به همین دلیل دارای هزینههای بیشتری است.
موحد ادامه داد: در آخرین تحولات افغانستان به خصوص از زمان روی کارآمدن طالبان هنر و حتی فرهنگ این کشور بسیار دگرگون شد و فرهنگ از افغانستان برچیده شد. در میان این امور، هنر موسیقی بیشترین آسیب را دید و بحمدالله هنرهای دیگر آسیب کمتری دیدند. بنابراین این موسسه بنیان نهاده شده است تا بتواند هنرهای محبوب مهاجرین را احیا کند وآن را گسترش دهد، زیرا تنها کشور ایران است که این خاصیت را در درون خود جای داده است و مهاجرین میتوانند در آن آموزش ببینند و اجازه میدهد که فرهنگ و هنر مهاجرین زنده بماند.
وی عنوان کرد: این موسسه از اواسط دیماه آغاز به کار کرده است و در محدوده طلاب بنیان نهاده شده است. یکی از برنامههای بسیار مهمی که خانه هنر ملل طرحریزی کرده است، برنامه مشترکی است با هنرمندان ایرانی که طی آن از چهرههای مفاخر ایرانی دعوت به عمل میآید و مراسمی برگزار میشود.
موسس خانه هنر مهاجرین اضافه کرد: همچنین یکی دیگر از اهداف تشکیل این موسسه این است که به واسطه خانه هنر مهاجرین بتوانیم زمینه همبستگی و نزدیکی دو ملت از هم جدا شده و فرهنگ ایران و افغانستان را فراهم سازیم و به کمک هنر، مردم ایران و افغانستان گرد هم جمع شوند. همچنین همنوازی لعل که نماد افغانستان و فیروزه که نماد ایران است و از زمانهای گذشته رواج داشته یکی دیگر از فعالیتهای این موسسه است.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: استانی فرهنگی و هنری ایران و افغانستان هنر هنرمند مهاجرین استانی اجتماعی نوروز ۱۴۰۳ استانی اقتصادی ایران و افغانستان
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۴۰۰۰۹۶۷۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تصاویر دیده نشده از محمدرضا شجریان
آفتابنیوز :
محمدرضا شجریان، خواننده محبوب و استاد آواز موسیقی اصیل ایران در سال ۱۳۱۹ در شهر مشهد در خانوادهای مذهبی متولد شد. پدرش قاری قرآن بود و صوت قرآن را از ۸ سالگی به محمدرضا که صدای خوشی داشت نیز آموخت.
شجریان با اولین معلم موسیقی خود در سال ۱۳۳۶ زمانی آشنا شد که برای تحصیل به دانشسرای مقدماتی مشهد وارد شد. وی دو سال بعد علاوه بر تلاوت قرآن، برای رادیو خراسان آوازهای بدون موسیقی را نیز اجرا کرد.
شجریان که پس از دریافت دیپلم از دانشسرای عالی، به استخدام آموزش و پرورش درآمده بود از سال ۴۶ پس از چند سال تدریس در دبستانهای مشهد به تهران منتقل شد. وی در تهران نزد اسماعیل مهرتاش درس آواز آموخت و همزمان خوشنویسی و نوازندگی سنتور را نیز پی گرفت.
اولین اجرا و ضبط صدای شجریان در پاییز سال ۴۶ در غالب برنامه «برگ سبز شماره ۲۱۶» از رادیو ایران پخش شد. اما او به دلیل اینکه پدرش میخواست نام «شجریانها» با قرائت قرآن شناخته شود، در برنامههای رادیویی خود را با نام «سیاوش بیدکانی» معرفی کرد. تا اینکه در سال ۱۳۵۰ پدرش به خوانندگی آواز توسط وی رضایت داد و شجریان با نام خود در رادیو و تلویزیون حاضر شد. او در سال ۱۳۵۰ با فرامرز پایور آشنا شد و آموزش سنتور و ردیف آوازی «صبا» را نزد وی آغاز کرد.
شجریان همزمان با هوشنگ ابتهاج، شاعر پرآوازه متخلص به «سایه» آشنا شده و به واسطه وی همکاری با برنامه «گلها» در رادیو را آغاز کرد. محمدرضا شجریان در این مدت در رادیو با بزرگان موسیقی نظیر احمد عبادی، حسن کسایی، جلیل شهناز، فرهنگ شریف و فرامرز پایور قطعات بسیاری را اجرا کرد.
شجریان آموزش سبک آوازی «طاهرزاده» را از سال ۱۳۵۱ نزد «نور علی خان برومند» آغاز کرد و در سال ۱۳۵۲ نیز با عبدالله دوامی آشنا شد و ردیف آوازی وی را آموخت. او در همان سال در کنار هنرمندان بی نظیر موسیقی سنتی ایران نظیر محمدرضا لطفی، حسین علیزاده، جلال ذوالفنون و ناصر فرهنگفر به عضویت مرکز حفظ و اشاعه موسیقی به سرپرستی داریوش صفوت پیوست.
سال ۱۳۵۴ شجریان به همراه محمرضا لطفی و ناصر فرهنگفر در «جشن هنر شیراز» کنسرت «راست پنجگاه» را اجرا کردند. محمدرضا شجریان که پیش از انقلاب سال ۵۷ رادیو ملی را مانند بسیاری دیگر از هم دورههای خود ترک کرد. وی به همراه محمدرضا لطفی و حمایت هوشنگ ابتهاج که او هم پس از رویداد تلخ میدان ژاله از کار در رادیو دست کشیده بود، کانون «چاووش» را بنیان گذاشت.
شجریان با کانون چاووش که اکثر اعضای آن از گروه شیدا و عارف بودند آثار بسیاری را خواند که تعداد زیادی از آنها محتوای انقلابی و ملی داشتند. «شب نورد» یا (برادر نوجوونه) از چاووش ۲ و «سپیده یا ایرانای سرای امید» و «ایرانی به سر کن خواب مستی» از چاووش۶، «همراه شو عزیز» و «ایران خورشیدی تابان دارد» از چاووش، از جمله این آثار هستند.
منبع: خبرگزاری ایلنا